In haar werkplaats bij de duinen ontstaan nieuwe prehistorische vondsten, meer dan levensgrote honden en mensachtigen, elk met hun eigen karakteristieke uitstraling.
De huid van klei
Voor mij blijft het verstenen van zo’n plastisch materiaal als klei een klein wonder. Het liefst laat ik zien hoe plooibaar die klei eerst was. Door met grove gescheurde stukken te werken probeer ik het materiaal in zijn pure vorm te laten zien. Ik houd van de huid van klei, zo getint door het vuur en veelal zonder glazuren. Gecombineerd met hout, ijzer of geoxideerd koper ontstaat er een natuurlijk geheel waarvan je niet meer kunt raden uit welke tijd het komt.”